Ciska van Geer

Spanje • Barcelona

Spanje • Barcelona

Ciska van Geer

Een eerste stedentrip naar Barcelona is direct de hoofdprijs als het gaat om indrukken opdoen. De reis met het vliegtuig is zo gemaakt, met de trein wat langer, maar dan. Ga je met een mini toeristengids op zak betrekkelijk onvoorbereid op onderzoek uit, dan kan het zijn dat je tijdens een kort verblijf keuzes mist. Om de Ramblas kun je niet heen. Je slentert daar op enig moment wel een keer langs marktkramen. Het voelt als thuis tot je een eerste "living statue" ziet. Wat is dat! Op Passeig de Gràcia volgt de kennismaking met Gaudi; Casa Batlló en Predrera. Het zijn panden die zich onderscheiden, maar de gevels met beelden van omringende gebouwen trekken ook de nodige aandacht. Dan de Sagrada Familia; de bouw startte in 1882. Als ik er in 1979 ben is het nog steeds een kerk in aanbouw. Inmiddels lees ik dat het een heuse baseliek is, maar nog steeds niet voltooid. Slow architecture, het is een begrip dat past bij dit bouwwerk in diverse stijlen. Toentertijd kon je op de valreep besluiten een kaartje te kopen om op de bouwplaats een kijkje te nemen. Dat is nu wel anders ... online reserveren wordt dringend aanbevolen. Barcelona gaat bijna gebukt onder de toestroom van toeristen, las ik in de krant en dat snap ik. Er is veel te zien en te beleven in de stad en vast niet alleen in september. Ik bracht een bezoek aan Snowflake in de dierentuin, waar de uit het wild geroofde albino gorilla werd verzorgd. In 2003 is hij gestorven. De 22 jongen die het dier met verschillende partners voortbracht zijn alle gewoon zwart. De kans dat de 6 jongen die de volwassen leeftijd bereikten ooit weer een witte gorilla zullen voortbrengen is bitter klein, dus dat hoofdstuk is afgesloten. Dat geldt ook voor de zeehondenshow in Aquarama. Geen nood, als in de avonduren festival La Mercè volgens Catalaanse traditie losbarst. Je komtogen tekort. Voor mij als buitenstaander/gast is dit als een show: er klinkt muziek, reuzen - gegants- trekken door de straten en er is een oploop van toeschouwers op plaatsen waar Castellers - menselijke torens ontstaan. Het festival ter afsluiting van de zomer en ter ere van Mare de Deu de la Mercè - de patroonheilige van Barcelona - duurt 5 dagen en als je daar per toeval tussen belandt val je pas echt met je neus in de boter. Dan zijn er in de stad nog het relatief rustige Miro museum of Park Güell in Gaudi sfeer met zijn lange golvende mozaiek banken waar je kunt uitrusten en de Montjuic-berg met uitzicht over de stad en haven. Een andere aanbevelenswaardige optie is om de stad te "ontvluchten" en een dagtrip naar Montserrat met de Benedicte klooster te ondernemen. De bizar gevormde rotswanden zijn op zich al een aanrader, maar het zingen van een wereldberoemde jongenskoor en de Madonna met het zwarte gezicht zullen ook onuitwisbare indrukken achterlaten. Ik nam destijds de bus om dit letterlijke en voor sommigen ook figuurlijke hoogtepunt te bereiken, maar lees nu dat je er sneller kunt komen door voor de duurdere kabelbaan te kiezen. In een weekend deze bruisende stad ontdekken is als morsen met tijd en energie. Een midweek lijkt een beter begin. Daar te wonen zou voor mij geen optie zijn, maar ik ben niet echt een stadsmens.

Canada • Revelstoke

Canada • Revelstoke

Ciska van Geer

Begin september 2017 - dus toen de alpenweiden al over het hoogtepunt van de bloei heen waren - wagen we de "beklimming" van de 1.920 meter hoge Mount Revelstoke in een Nationaal Park dat als één van de weinige in Canada werd opgericht op initiatief van de lokale bevolking. Het klinkt spannender dan het is. Een groot deel van de beklimming deden we per auto over de Meadows in the Sky Parkway. Om bij het begin te beginnen. De ingang van het park ligt 1.5 km oost van Revelstoke. De poort gaat om 9 uur open. De 26 km lange weg voert je door wouden, langs weiden en valleien en biedt een aantal schitterende uitzichtpunten. Aan het eind van de weg ligt een klein meer, Balsam Lake. Daar is het beginpunt van een aantal wandelingen. Hoewel wordt aangeraden om tevoren bij het visitorscenter in Revelstoke te informeren naar de activiteit van m.n. grizzlyberen in het gebied, hebben we ons daar niet in verdiept. Belangrijk is die informatie wel, maar ons falen wordt ons vergeven. Op de parkeerplaats staat een groot bord. Nog geen 3 dagen geleden is hier een grizzly gesignaleerd. Welkom op NP Revelstoke. We mogen de auto niet op de parkeerplaats bij Balsam Lake parkeren, maar één "halte" eerder. Van daaruit gaat een gratis shuttlebus naar het begin van het lake stream trail naar Miller Lake en Eva Lake, een wandeling van 13 km met slechts 209 meter hoogteverschil. Er zijn meer mensen op pad en we hopen maar dat de beren zich niet van hun verkeerde kant laten zien. Voor noodgevallen hebben we altijd berenspray bij ons. Of er een restrictions beleid - een verplichting om in een groepje van tenminste 4 te lopen - van kracht is weten we eigenlijk niet. We zorgen er min of meer bewust voor dat er altijd een ander stel wandelaars in zicht is. Mede door hen zien we een marter van rots naar rots dansen. Ander vertier komt van de pika's en de grondeekhoorns. De uitzichten zorgen weer voor meer afwisseling. Soms lopen we langs een alpenweide, dan weer doorkruisen we een rotshelling. Lake Eva en Lake Miller zijn natuurlijke parelen in een overweldigend landschap. De reflecties van de omringende bomen in het rimpelloze water zijn betoverend. De dikke smog, het gevolg van bosbranden geeft er nog een mistiek tintje aan, maar zorgt er ook voor dat we met geen haar op ons hoofd hoeven te denken aan doorlopen naar het hoger gelegen Jade meer. Fout kiezen kan hier eigenlijk ook niet. Overal is het mooi, en als je je tentje mee zou hebben liep je vast wel door. Die keuze hebben we dus niet. Over het uitzicht vanuit de "loo" bij het hoger gelegen meer kunnen we niet meepraten. Mijn verhaal houdt op bij die goed verzorgde toilet van Miller Lake, bijzonder zo midden in de natuur. We lopen terug naar Balsam Lake en nemen de shuttlebus naar onze auto. Op de rit de berg af zien we nog net een stekelvarken ons pad kruisen. De volgende dag, bij de ingang van het informatiecentrum worden we door een vriendelijke jongeman herkend. Het is de man, die ons een dag eerder van de parkeerplaats naar het beginpunt van de hike reed. Weer horen we de algemene groet: "How are you today" klinken. Uit zijn mond hebben die woorden voor ons nu een andere lading. Revelstoke Mountain, daar willen wij nog wel een keer naar terug. We zijn weer niet uitgekeken.

Nederland • De Wadden

Nederland • De Wadden

Ciska van Geer

Ondanks schoolvakantie is het op de veerboot naar Vlieland de eerste week van het nieuwe jaar rustig. Aan ruimte om afstand te houden geen gebrek. Bij aankomst staat een enkeling op het bovendek, dus sta je al gauw eerste rang. Op het dammetje oost van de haveningang ligt een witte bal en ik denk te weten wat het is. De eerste dag op het eiland leidt me dan ook naar dat dammetje; brood en water mee, zodat ik daar voor de lunch neer kan strijken. De moeite wordt beloond. Het is afgaand water en er komt een grijze zeehond langszwemmen. Snel volgen er meer en twee jongen ploeteren zich over de keien op het droge om op enige afstand van mij een dutje te doen. Door overeenkomst in kleur met de keien vallen ze nauwelijks op. Een argeloze jogger struikelt er bijna over. Na een tijd van rusten komt een tijd van dollen en dat doen die dieren dus op zand. Ze komen steeds dichter bij mij, tot op een meter of 5 en de batterij van mijn camera is snel uitgeput. Tijd om me terug te trekken. Ze hebben niet het achterste van hun tanden getoond, maar daar zat ik ook niet op te wachten.